Ben jij te vaak de Redder?

In een vorige blog beschreef ik de slachtofferrol uit de dramadriehoek.  Voor wie dit niet kon lezen: dat is iemand die zich wentelt in de rol van Slachtoffer en daardoor aandacht opeist van anderen. Hij of zij is geneigd te doen alsof hij of zij het niet kan. 

“Ja, maar…” is een typische uitspraak van deze persoon. 

Het Slachtoffer klaagt en zaagt.

Het zielige gedrag van het Slachtoffer doet een beroep op een Redder die hierdoor in actie komt. Het gekke is dat een slachtoffer alle reddingspogingen vakkundig om zeep zal helpen.

Het drama begint. De Redder vliegt van hot naar her om het Slachtoffer zo goed mogelijk te helpen. Het Slachtoffer laat het zich welgevallen (krijgt aandacht), maar is ontevreden met het resultaat (vraagt initiatief van zichzelf). Wil nog meer aandacht. Komt daardoor in een andere rol terecht en tracht de Redder zelf in de slachtofferrol te brengen. De poppen gaan aan het dansen.

Gered worden zou immers voor een Slachtoffer betekenen om zelf verantwoordelijkheid te nemen en dat is niet de bedoeling.

Een Slachtoffer ziet iemand anders als de ambetante persoon. Deze wordt in de dramadriehoek de Aanklager genoemd. Hij is degene die altijd boos reageert, verwijten maakt en bestraffend klinkt. Hij voelt zich beter dan de ander en legt graag de schuld bij iemand anders. 

De Aanklager schept er genoegen in om de ander met schuldgevoelens op te zadelen. De basisemotie is boosheid. Deze kan zowel naar het Slachtoffer als naar de Redder gericht zijn. Hij kleineert.

De Redder op zijn beurt maakt de dramadriehoek compleet. Hij helpt iedereen en overal, zelfs ongevraagd. Hij staat altijd klaar. Hij heeft altijd goede oplossingen en tips en voelt zich daardoor ook wat verheven boven de ander. “Waarom zou je niet…zus of zo…doen...? Dat hoor je de Redder meermaals zeggen. 

De Redder maakt anderen door zijn hulp afhankelijk. 

Een Redder denkt, voelt en handelt voor iemand anders zonder dit eerst met de betrokkene te overleggen. Hierdoor wordt diens passiviteit versterkt. De Redder tracht zich onmisbaar te maken en ontleent hier zijn status en identiteit aan.

Alle ‘spelers’ in de dramadriehoek lijken op het eerste gezicht gebaat bij hun rol. 

• Het Slachtoffer hoeft niet na te denken, ook niet voor een oplossing te kiezen, neemt geen verantwoordelijkheid, want er wordt voor hem gezorgd door de Redder.
• De Aanklager treft geen blaam, is zelf niet verantwoordelijk, voelt zich beter dan de anderen en houdt hen op afstand.
• De Redder maakt zichzelf belangrijk, maakt anderen afhankelijk. Hij hoeft niet bij zichzelf te leven en kan laten zien hoe goed hij is.

Waarom wordt het de dramadriehoek genoemd?

Het drama ontstaat omdat er niet op een gelijkwaardige manier met elkaar gecommuniceerd wordt. 

Elk van de rollen houdt namelijk een miskenning in. De Aanklager en de Redder miskennen de anderen. Het Slachtoffer miskent zichzelf.

Elkeen in dit ‘spel’ houdt de anderen vast in een greep van machteloosheid en afhankelijkheid. Niemand wordt er beter van.

Niemand wordt namelijk op zijn verantwoordelijkheid aangesproken, zodat persoonlijke groei en ontplooiingsmogelijkheden daadwerkelijk worden belemmerd.

Je #worklifebalance wordt grondig verstoord door deze #miscommunicatie. Het kan aan je gaan vreten en zich nestelen in je #energieveld.

Hoe doorbreek je de #dramadriehoek?

Dat bekijk ik graag in een persoonlijke coaching voor jou.

Neem contact met me op via e-mail karina@karinaverhoeven.com.

Welkom!

Karina